Vanuit het Londense undergroundcircuit van de vroege jaren 90 werd Seefeel al snel een van de meest vooruitstrevende acts van hun tijd, waarbij ze de grenzen tussen gitaarmuziek en elektronische experimenten lieten vervagen. Hun debuut Quique (1993) onderscheidde hen direct van de shoegazescene en wees eerder richting de opkomst van IDM.

Aphex Twin was al snel fan, hij remixte Time To Find Me tweemaal en haalde de band uiteindelijk naar zijn Rephlex-label. In 1994 schreef Seefeel geschiedenis als de eerste gitaarband die tekende bij Warp Records, waar ze het donkere, meer gefragmenteerde Succour uitbrachten, samen met de invloedrijke Starethrough en Fracture/Tied EP’s, gevolgd door het sobere Ch-Vox.

Na een lange pauze keerde Seefeel terug tijdens Warps twintigjarige jubileum met een nieuwe, krachtigere line-up, gevolgd door hun zelfgetitelde album uit 2011. Warp vierde hun nalatenschap in 2021 met de Rupt & Flex box set, waarmee Seefeel bevestigd werd als pionier van een grensverleggend geluid dat vandaag alleen maar relevanter is geworden.

Pitchfork (Best New Reissue): “Seefeel twisted conventional rock instrumentation into increasingly arcane shapes, forging a singular fusion of ambient, techno, and dub that still inhabits a class of its own, 25 years later.”

DJ Mag: “Perfectly positioned at the juncture of shoegaze, ambient and electronica.” 

Uncut: “Paints a picture of a group both of and ahead of their time. 25 years on, the world is now primed to appreciate Seefeel’s influence.”

The Wire: “Tells a compelling tale. Time has been kind to Seefeel, and the bases they cover, from Cocteau Twins-inspired roots to Basic Channel-adjacent dub techno.”