Eind oktober 2012, hoog tijd voor WOMEX, die jaarlijkse wereldmuziekbeurs. Deze keer was het eenmalig in Thessaloniki, het Noorden van Griekenland, waar het water blauw is, de economische kater enorm is, de brommers alom in je neus walmen, en ze enkel Grieks lallen.

En dat het slecht gaat met hun welvaart? Op drie dagen Womex maar één nationale staking en één grote betoging (plus nog een kleintje) meegemaakt. Maar ze foefelen er hier dan ook stevig op los (en zitten tot een gat in de namiddag op hun gat aan tafel.)

'Stella' mag dan al erg Grieks klinken. 'Stella Artois' is geen Grieks bier, OK?

Maar genoeg 'Top Gear'commentaar!? Deze 12de Womex editie was weer een exquise. Met flink wat ontdekkingen in een fijn land. En eindelijk ook weer wat goedkoper dan de voorbije drie jaren in Copenhagen. Zeker voor alle artiesten en entourages uit de armere warmere landen.

Luister ondertussen even mee met THE WOMEXIMIZER (en merk meteen dat die eerste stemmen u toch wat bekend in de oren klinken: neen, niet Laïs, helaas, maar de veteranen van Värttinä die hier voor hun 30ste verjaardag een ‘artist award’ mochten komen ophalen.)

En dan vindt een mens zijn Womex brochure terug in een verre achterzak, en snapt hij niets meer van die troebele notities:

Best even opfrissen, dus. En daarvoor meteen doorverwijzen naar de N9 in Eeklo (dat is in Noord West België.) RED BARAAT staat ook daar op vrijdag 2 november paraat en allicht zijn deze knapen op één of andere jazz-academie bijeengeklonken, maar in de afdeling partyblazers knalt dit wel (subgenre 'bhangra funk & dhol 'n' brass'.)

En dan snel weer over naar de AB. Want, ook toevallig, dit jaar hier op Womex niemand minder dan AXEL KRYGIER en ANTHONY JOSEPH & THE SPASM BAND, beiden met een AB verleden en beiden maken deze muziekconsument hier nogal content.

Wereldmuziek? Jawel, want in het geval van AXEL KRYGIER: ‘digital animateur de-constructing electro-cumbia-tropicale in categorization escape bid.’ Begrijpt u? Zijn muziek trekt gelukkig ook wat scheef als een subtropische rukwind en deze fan van bvb Robert Wyatt vindt dat nog altijd de max!

En de heer ANTHONY JOSEPH dan? Wat doet deze funketeer hier? Ah wel: weeral een straf setje neerpoten tussen Londen, Trinidad en Tobago, tussen Gil Scott-Heron, Jamie Lidell en Linton Kwesi Johnson!

Wat maakt een mens trouwens blij? Al eens een goed concertje zeker!? Daarom niet meteen de beste of meest geraffineerde muziek. Wel de juiste mélange van présence en vakkennis. En hopelijk ook voldoende leuke deuntjes en niet teveel (opvallende) fouten.

En dus best wel genoten van de zwarte Colombianen rond CANALON DE TIMBIQUI , de blekere Colombianen rond ANIBAL VELASQUEZ , de levenslustige Iraniërs rond MOHSEN SHARIFIAN , het leutige gekakel van RAZA KHAN uit Indië, het kranige gereutel van DAKHABRAKHA uit Ukraïne, de montere knapen van MOKOOMBA uit Zimbabwe, de pronte folkpatronen van de CANZONIERE GRECANICO SALENTINO uit Italië, de overkolkende mix van MEXICAN INSTITUTE OF SOUND , vooral de super subtiele tinteling van GEOMUNGO FACTORY uit Zuid Korea, en en en de zeer zeer fijne folk van de erg geciviliseerde Brit SAM LEE.

En er is nog hoop! Het is nog niet hopeloos (voor Hellas). Op vrijdagnacht in een taxi op de radio en in Thessaloniki: warempel diezelfde Sam Lee met een ‘interviewspecial’ in het Engels én het Grieks! On a Friday night! In a cab! In a major Greek city! Dat zal mij in Brussel niet vaak overkomen!

Altijd een plezier trouwens om met de heer Paul Schijvens van De Roma (in Aaantwerpen, Noord België) te mogen reizen. Ook een zeer beschaafde mens, hippie par excellence, Griekenlandkenner bij uitstek en ik heb hem ook bij de concerten gezien.

Applaus voor Paul! Viva de live! Leve de wereld! Hoera voor de horeca! Hulde aan de bühne! Bravo voor de performer! Aan de kant voor de muzikant! Driewerf arf arf arf voor de jankende zwerfhond. Maar massaal awoe & boe voor alle stinkende verstikkende domme macho brommerkes.

Endaksie? Parakalo!