Toegegeven: de liefde voor Wannes was er pas een van de laatste jaren. We zagen hem nog aan het werk te AB. We zagen hem nog aan het werk in de Antwerpse Arenbergschouwburg én op 0110. Maar de indruk (annex ontmoetingen) die Wannes toen heeft nagelaten was van onuitwisbare waarde.

Deze jongen houdt van John Coltrane, het minimale Berlijnse electronica-label Raster_Noton alsook de Malinese gitarist Ali Farka Touré. Maar Wannes? Die krijgt me pas echt klein. Hij raakt. Maakt me kwetsbaar.

We waren tuk op zijn platen ‘De Nomaden Van De Muziek’ met Roland (en die unieke cover van Dylan’s ‘Oorlogsgeleerden’) en ‘In De Maat Van De Seizoenen’ draaien we nog elke week. Op zijn ‘comeback’ concert te AB zagen we bewonderaars als Tom Barman en Stef Kamil Carlens in het publiek. Ook zij waren immens onder de indruk. En terecht.

In onze Rewind reeks waarin Belgen hun klassiekers performen heb ik een paar maal Wannes opgebeld om ‘Ne Zanger is een Groep’ te performen. Mijn relaas werd steeds ge-taped door zijn antwoordapparaat. Tom Barman had het zelfde probleem. Hij wou Wannes absoluut uitnodigen op zijn 0110 feest. Probleem: Wannes nam nooit op of belde nooit terug. En Facebook of MySpace was niet aan hem besteed. Hoe Wannes dan toch - dixit Barman - op 0110 stond? “Op een avond reed ik met mijn manager in de wagen op het Zuid en zag ik Wannes lopen. Ik ben meteen uitgestapt en op Wannes toegestapt. Hij was meteen voor het idee gewonnen.”

Toen ik later voor 0110 in Antwerpen de artiestenbegeleiding deed, heb ik ook Wannes naar het podium mogen leiden. Ik sprak hem uiteraard over het Rewind-idee en AB. “Ah, den Ansjien Belgik!” Zijn dialect was steeds heerlijk én sappig om horen. Het ronduit sublieme optreden op 0110 was het laatste wat ik van de man gezien heb. Respect voor een der Grote Belgen!