Dag 1
Door de regen en sneeuw, de verkeersdrukte en het lang zoeken naar parking in Gent al zo’n 1u30 onderweg geweest alvorens ik m’n inkombandje kon afhalen. Benieuwd of het de moeite en verplaatsing zou waard zijn?

In de gietende regen snel naar De Fabriek waar het Brusselse gezelschap Great Mountain Fire klaar staat voor wat een strakke set van 30 min. zal worden. Goeie songs, mooie zangharmonieën, een strakke groove, regelmatig een funky basslijn, een tapijt van eighties synths, en dit allemaal gebracht met een gemak alsof deze jongens al jaren op het podium staan, wat kan een mens meer wensen op een vrijdagavond? Met momenten doet hun sound denken aan Foals en Yeasayer, wat deze jonge knapen alleen maar in hun voordeel pleit. Kortom een goeie, interessante band die klaar is om op grotere podia te spelen.
Volgende halte is het zaaltje van café Charlatan. Moss (Nl) is al begonnen aan hun set. De indie gitaar rock van dit Amsterdams gezelschap raakt me na 3 nummers nog steeds niet dus zak ik maar af naar Café Video waar Sunday Bell Ringers voor een stampvol café het beste van zichzelf geven. Weliswaar geplaagd door wat technische problemen in het begin van hun set kunnen ze het aanwezige publiek toch overtuigen van hun goeie songs en sound en bewijzen ze eens te meer dat de vlaamse radio’s deze groep onterecht niet oppikken. (sorry, een persoonljke frustratie die er even uit moest)
Opvallend trouwens dat, ondanks het hondenweer op vrijdag, er overal erg veel volk is en je overal wel iemand Engels, Duits of een Scandinavische taal hoort spreken.
Tenslotte naar Zaal Miry (een concertzaal in het conservatorium) waar de Franse sensatie Cascadeur ipv 30 min er zo’n 50 zal spelen. Niemand van de aanwezigen zal daar echter een minuut spijt van hebben.
Het 1e deel van z’n set speelt Cascadeur in z’n welgekend Kosmonauten pak en helm, 2e deel speelt hij met een Mexicaans worstel masker op, samen met de videoprojecties en de grappige bindteksten van Alexandre Longo, de man achter het masker, draagt dit enkel bij aan de uitzonderlijke sfeer van dit warme concert.
Met z’n prachtige songs, erg mooi, melancholisch pianospel op een bedje van voorgeprogrammeerde electronica en een stem die iedereen bij z’n nekvel grijpt is dit voor mij alvast het hoogtepunt van de 1e Glimps-dag.

Dag 2
Na een gezellige dinner bij Kevin en Marie terug naar De Fabriek waar From Sarah speelt. Nog even moeten wachten alvorens we binnen mogen omdat de maximum capaciteit van het zolderzaaltje bereikt is (de rode draad van de 2e Glimps dag blijkbaar!). Eens binnen blijkt dat enkel de zanger van dit Deense trio tot in Gent geraakt is. Hij speelt echter een mooie set, heeft een stem die met momenten wat doet denken aan Jeff Buckley en de songs pakken al snel het voltallige publiek in. Dat kan niet gezegd worden van het optreden van de Finse belofte Mirel Wagner. Deze uit Ethiopië afkomstige singer-songwriter werd overal getip en het zaaltje van Trefpunt zit in het begin van haar set dan ook afgeladen vol. Haar triestige songs begeleid door spaarzaam gitaargepluk kunnen echter niet langer dan 10 minuten boeien waardoor een groot deel van het publiek dan ook al snel naar andere Glimps locaties trekt.
Nog snel de 2 laatste songs van het Gentse Rape Blossoms in de Charlatan meepikken. Lekkere sound, noisy gitaren, gedreven zang en strakke beats, een beetje de Belgische Liars quoi. Kijk er naar uit om meer van hen te horen / zien op bvb een concert in de AB Club gesponsord door een niet-conflicterende-multi-national-frisdrankenproducent.

Het Slowaakse Gwerkova vervangt Camera in het Charlatan café. Een cheape en zwakke versie Lamb met af en toe een zweem The XX (veel reverb op de gitaar) maar ze kunnen geen blijvende indruk maken op ons.

Dan maar snel naar Zaal Miry waar Liesa Van Der Aa aan haar set gaat beginnen. Blijkbaar spelen de échte beloftes allemaal in deze zaal want wat Liesa daar op een half uurtje bracht behoort tot het mooiste wat Glimps deze afgelopen 2 dagen ons geboden heeft.
Gewapend met haar viool, een batterij effecten, een microfoon en een loopstation tovert ze de mooiste klanken tevoorschijn waaruit erg mooie en persoonlijke liedjes ontstaan. Een beetje onze eigenste Laurie Anderson, maar bij Liesa zijn de songs best toegankelijk en wordt het nooit een experiment om het experiment. Ik kijk alvast uit naar haar in februari te verschijnen album en om ze een volwaardige set te zien spelen. Straffe madam!
Tenslotte naar café Video in de hoop binnen te geraken voor BRNS (spreek uit Brains). Net op tijd want al snel wordt ook hier geen publiek meer toegelaten wegens véél te vol. Deze Walen/Brusselaars spelen een soort exotische mathrock die al snel het publiek met hoofd en heupen doet wiegen. Straffe set van een veelbelovende groep. Zal alvast een topper worden op de komende editie van ABBota in onze Club.
Glimps was tegen m’n verwachtingen in een interessant showcase festival. Uiteindelijk maar zo’n 10 van de bijna 50 bands / artiesten kunnen zien, maar met overlappende timings en locaties die niet allemaal even dicht bij elkaar liggen zal dit wel onvermijdelijk zijn. Een puim voor de organisatie en ik kijk al uit naar de volgende editie.

Mich Leemans