Dit jaar vond in het Noordelijke Groningen inmiddels de 25ste editie plaats van het jaarlijkse showcase festival Eurosonic/Noorderslag. Toppers? James Blake alsook pianist Nils Frahm en de Ijslandse Ălöf Arnalds.
Guido Belcanto, Kraantje Pappie en Palmbomen. U zegt?
Opvallend: op de openingsavond van Eurosonic - tevens de avond waarop de EBBAâs (European Border Breaking Awards) werden uitgereikt - openden gĂ©Ă©n hotte Belgen als pakweg Balthazar, Drums Are For Parades of de internationaal gelauwerde Stromae. WĂ©l de koning van het Vlaamse levenslied: Guido Belcanto. Een vreemde eend in de bijt? Nope! Voor ons is hij alvast vĂ©Ă©l eerlijker, vĂ©Ă©l doorleefder, vĂ©Ă©l echter Ă©n vĂ©Ă©l mĂ©Ă©r rock ân roll dan pakweg de beschamende set van door de BBC uitgeroepen âSound of 2011â-artieste Claire Maguire (Zo afgelikt! Zo prefab!) of het fel gehypte The Brandt Brauer Frick Ensemble (kunnen muzikanten zich in plaats van met de neus IN de partituren te nestelen zich ook eens met hun blik naar het publiek wenden of beter: de ziel boven techniciteit verheffen?).
Leve Lucky Fonz III overigens die kapot was van het jongste album van Belcanto (âIk Zou Mijn Hart Willen Weggevenâ) en dit kleinood aan zijn labelbaas gaf. Die zag in hem de Jaap Fischer van zijn generatie en tekende hem meteen op zijn eigenste inmiddels befaamde TopNotch label (zie: De Jeugd Van Tegenwoordig) en maakte hem in no time hot in Nederland. BelgiĂ« kijkt inmiddels de andere kant op. Hoewel: leve zijn fans die Belcanto afgelopen jaar een uitverkochte AB schonken (in het kader van de Rewind reeks waarin Belcanto zijn klassieker en debuut âOp Zoek Naar Romantiekâ intergraal speelde). Als we Belcanto na zijn set in de backstage tegen het lijf lopen, is hij zo blij als een kind. Niet omwille van zijn optreden (âkon beterâ), wel omdat hij âdankzij TopNotch plots nog een drukke oude dag tegemoet zal gaanâ. Respect!
Maakt ook nog indruk op de openingsavond: de Ijslandse zangeres Ălöf Arnalds met haar pakkende engelenstem die afgelopen jaar met âInnudir Skinniâ (met o.a. hulp van Björk) haar knappe tweede plaat uitbracht. Zij doet het solo en vervangt meteen de Deense hoop Agnes Obel die een dag later wel komt opdagen, maar die we aan ons moeten laten voorbijgaan wegens tĂ© lange wachtrijen.
Nog meer Belgen: Broken Glass Heroes die een glasheldere en perfecte popset spelen. Fijn moment: gitarist/zanger Tim Vanhamel start uit verveling reeds met het opdrijven van de feedback van zijn gitaar omdat de aankondiger van dienst er mĂ©Ă©r dan 4 minuten over deed om de band aan te kondigen. Dat heet dan: âvan het podium gespeeld wordenâŠâ Ook Kiss The Anus Of A Black Cat â met band â klinkt gedreven, overtuigt en heeft niet voor niets met zijn jongste album âHewers Of Wood And Drawers Of Waterâ dan ook zijn beste plaat uitgebracht. Ook Drums Are For Parades staan strak en imponeren zonder weerga.
Origineel. Dat zijn ze wel, die Nederlanders met hun groepsnamen. Of wat dacht je van Kraantje Pappie (straffe, lichtjes met dubstep geĂŻnfecteerde Nederlandstalige hip hop), Knalpot (helaas gemist) of Palbomen (een soort van hypnagogic pop). Aansluitend hierbij gemist: de dj-set van Haunted Cassette Tapes, zeg maar het eerste Nederlandse hypnagogic pop annex witch house label. Stom, we keken er naar uit, maar wie op Eurosonic een kwartier te laat start, brengt de luisteraar zijn schema in de war en wordt meteen geschrapt.
Toppers: James Blake en Nils Frahm!
Waar we fĂ©l naar uitkeken: James Blake. We hadden net zijn album op de kop getikt (release: februari, maar als u ergens een PC op de kop kan tikken en een combinatie maakt van www + James Blake kan u hem al vlot sinds eind â10 beluisteren) en deze sobere, minimale en ingehouden 38 minuten kan je het best omschrijven als een klasbak. Live als trio nog ietwat zoekend, maar met zijn frĂȘle stem gaat James Blake (zittend achter een kleine synth) het helemaal maken⊠De ellenlange rijen voor de deur waren alreeds een mooi bewijs van de heersende buzzâŠ
Nog een straffe naam in het post dub step genre (zie ook: Darkstar) is Mount Kimbie die in â10 debuteerde met âCrooks & Loversâ. Hoewel hun live set nog weinig samenhang kende, is dit een band om blijvend naar uit te kijken. Fun, maar niet meteen een blijvende indruk nalatend was de anonieme Londense producer SBTRKT, the man with the mask, die grossiert in âbass musicâ.
Ook straf: het Engelse Wolf People die zich in wezen laaft aan Jethro Tull-schatplichtige seventies rock, maar dat zo overtuigend doet dat ze in hun genre tot de beste van de klas behoren⊠Speelt ons ook helemaal naar huis en gaat met een trofee lopen: de Berlijnse pianist Nils Frahm. Hij opende reeds te AB voor Soap&Skin, maar is nu reeds een opnieuw welgekomen gast. Nog een tip: als u Ălafur Arnalds lust, laaf u dan zonder twijfel ook aan Nils Frahm.
Unter (Official Music Video)
Nils Frahm | Myspace Music Videos
Eurosonic expoâsâŠ
In het kielzog van de vele optredens, seminars en panelgesprekken, duiken we tussendoor nog een paar muziekexpoâs binnen. Zo zijn we stikjaloers op de affiches van de club Vera. Geen opgedrongen artwork van artiesten maar regelrechte eigenzinnige zeefdrukken. Zo presenteerde galerie SIGN een selectie zeefdrukken van de Vera Artdivision - zeg maar een collectief van een twaalftal kunstenaars waaronder Willem Kolvoort, Mara Piccione, Kim Hunnersen,⊠- van o.a. No Age, Shellac, Twilight Singers,⊠Uniek, mooi en hadden we reeds gezegd dat we hier jaloers op waren?
Tot slot duiken we ook nog even binnen in galerie with tjalling waar vooral de portretten van Julien Bourgeois van o.a. Bonnie âPrinceâ Billy, Stephen Malkmus en Adam Green onze aandacht trekken.
Allemaal alvast beter dan de expo âDiffractionâ met de Raster_Noton gerelateerde artiesten als Mika Vainio (Pan Sonic) en David Letellier (Kanding Ray) die installaties presenteerden in de Den Haagse galerie Tag. Die omweg was helaas een slecht idee: Ă©Ă©n installatie was stuk en de andere werd doodleuk gebruikt om tijdens de openingsuren nieuw personeel op te leiden. No fun. Gelukkig konden we nog een stapeltje straf Raster_Noton materiaal scoren.
Edoch, Eurosonic 2012: here we come!
