Veel mooi volk op Domino dag 4 met in hoofdzaak twee acts op de rand van de doorbraak: Agnes Obel en Wu Lyf. Of ook: “From the woe-to-the-live-to-the-life”.


“From the woe-to-the-live-to-the-life”.

18u30. Ze zijn al meer dan 4 uur te laat. En toch: Rotterdam is toch echt niet zoooo ver? Via Google Earth ook geen bevredigend spoor te vinden van Wu Lyf. Dan doen we maar gewoon zoals het publiek: wachten op dé band waar iedereen naar uit kijkt deze avond. Zij zijn op dit moment dé hype op het wereld weidse web. Met niet eens een single uit, spelen ze zowat vlotjes de AB Club vol. Die hype merk je ook backstage: zowel Wu Lyf’s manager nam vanuit de UK de trein om het concert bij te wonen, net als de hele UK-afdeling van Wu Lyf’s label. Maar: op het cruciale moment (soundcheck heren?) dus nog steeds geen Wu Lyf. Hun tourbus had het begeven. Logisch gevolg: ook hun instrumenten zouden bijgevolg niet in Brussel raken. Help! Of niet: stress brengt geen mens verder. Diep ademen dus en vasthouden aan één regel: muzikanten spelen graag en gaan er dus alles om doen om ter plekke te raken. Alleen duurt het diep ademen wel écht lang.

19u45. Kijk maar, wie daar! Wy Lyf stormt de AB binnen. Eén brok energie, branie en stoute jongensmentaliteit. Daar houden we van. “Hey guys, are you Wu Lyf?”. “Nope.” Ik schud meewarrig vol ongeloof het hoofd. “No: we’re Wu Lyf! Pronounced as ‘Woe Life’ not as ‘Woe Live’ like unfortunately everybody else says.” Dat wordt oefenen. Maar ik heb nog even, want voor “From the woe-to-the-live-to-the-life” speelt nog meer moois als Spookhuisje en The Beautiful Band.

Spookhuisje – met voorsprong de mooiste artiestennaam van het festival – heeft best wat fans meegebracht uit het Brusselse. Fijn dat hij er stond, want dat hing aan een zijden draadje. Spookhuisje lag namelijk de hele week ziek in bed, maar stond net daardoor scherper en scoorde hoog met zijn desolate gitaarspel. Weldra opnieuw te AB? Oh, ja!

Tijd om even goedendag te zeggen bij de gelegenheidsband The Beautiful Band met o.a. Bram Devens (Ignatz) – reeds meermaals te gast tijdens Domino - als spilfiguur. Van Ignatz hadden we niet eens de tijd gehad om zijn jongste plaat ‘Selected songs from cassettes 2005-2009’ te beluisteren. Ook al prijkt hij netjes in onze huiskamer, want de hoes – een landkaart van Europa met België tot ongekende proporties uitvergroot – is een parel. Plots zie ik ook Paul Labreque zitten, lid van Sunburned Hand Of The Man. “Hi Paul, this must be your second appearance at AB after Sunburned Hand Of…, no?" Paul: “Oh no, I played here many times..” Als detaillist frons ik met enig ongeloof de ogen. “I played here twice with Larkin Grimm and as opener for Sonic Youth”. Oeps. Pijnlijk, want net die shows heb ik allemaal gezien. Sorry Paul! Tijd voor bijscholing dus: Paul geeft me een cd - ‘Dead Seas’ - van zijn project met de mooie naam Head Of Wantastiquet. Een ode aan de te vroeg overleden fingerpickin’ gitarist Jack Rose. Dank u Paul, maar nu moet ik naar Wu Lyf rennen…

En die overtuigen. Kort, strak en met de branie met dewelke we hen zagen binnen stormen. Het duurt even voor je helemaal in hun sound opgaat, maar dan is de trip heerlijk. Pukkelpop: dit is spek voor jullie bekje!

Agnes Obel: voelbare pracht.

Is er nog tijd voor nog wat moois? Oh, ja! Nooit verwacht dat de frêle Deense Agnes Obel zo snel zo hot zou worden. Frankrijk en Nederland gingen ons voor, België bleef wat achter, maar gaat nu finaal voor de bijl. Het concert was dan ook verbazend snel uitverkocht. Wij zagen Agnes Obel voor het eerst dit voorjaar op het Noorse by:Larm showcase festival in dé perfecte setting voor haar muziek: een kerk. Daar imponeerde ze danig en kreeg meteen an open invitation van AB. Obel was er toen trouwens genomineerd voor de Nordic Music Prize. En dat in het goede gezelschap van o.a. Jónsi (voor zijn album ‘Go’) en Efterklang. Hey, maar dat zijn allen former Domino-acts? Yep! Ook de jury was niet min: Rob Young (The Wire), Laurence Bell (Domino Recording Co.) en Jeanette Lee (ex-PiL alsook mede-hoofd van Rough Trade). Hey, maar dat zijn allen labels of magazines die former Domino-inviteés waren. Yep! Maar we wijken af…

Obel imponeert ook meteen te AB. Zelfs reeds tijdens de soundcheck – doorgaans het saaiste moment van de dag – is de pracht voelbaar. En dat louter met stem, piano en een celliste aan haar zijde. Later die avond zal ze ook probleemloos de AB muisstil krijgen. Agnes Obel gaat een grote dame worden! Neem dat van ons aan.

Wow, we zitten al over de helft! En: still alive. Tijd dus voor dé Domino-klassieker Belle & Sebastian! Hopelijk is Kortjakje alvast niet ziek.