De kop is er af! Dag 1 van de finale Domino-editie is van start gegaan. Over indringende elektronica, George Clooney en de doodseskaders van Einstürzende Neubauten.
Heerlijk tafelen met een Fin, een IJslandse en een Nederlander…
Mooi volk vandaag én – goed om de stressfactor op de openingsavond te decimeren – iedereen keurig op tijd. Voor de goedlachse IJslandse celliste HILDUR GUDNADÓTTIR was het niet de eerste AB-passage, maar meteen haar vierde. Zo speelde ze cello aan de zijde van producer Valgeir Sigurđsson en meermaals met landgenoten múm. “Yeah, I played two times with them in the main hall here”. Was dat niet in ’04 toen de destijds illustere Animal Collective als support opende? “Absolutely! You know, on that tour, every night when Animal Collective played, the room emptied”. Straf: inmiddels verkoopt Animal Collective vlotjes de grote zaal an sich uit. De tijd heeft nu eenmaal altijd gelijk.
Thomas Ankersmit en Mika Vainio komen mee aan het avonddis zitten. Ondanks hun diverse afkomst – Ijsland, Nederland en Finland - hebben ze één ding gemeen: ze wonen allen in Berlijn. Of neen twee: ze hebben allen een arty background met een flinke avant gardistische inslag. Dan doen we toch gezellig mee niet?
Het ijs is snel gebroken. Met Hildur praten we druk over de Ijslandse scène en hun grappige namen (Kippi Kaninus! Borko!) en de cartoons van Hugleikur Dagson (waarna ze een tattoo op haar armt toont van net diezelfde cartoonfiguurtjes). Thomas Ankersmit herinnerde zich nog onze kennismaking afgelopen jaar op All Tomorrow’s Parties. Het gaat hem inmiddels goed voor de wind. Hij speelt al 10 jaar live, maar bracht pas recentelijk twee albums uit. Namen als Valerio Tricoli (met wie hij samenwerkt), labels als Touch. en Pan Records (op wie zijn tweede album uitkwam) en de Griekse noisemuzikant Bill Kouligas vliegen ons om de oren. Arty zei ik u!
“Neubauten literally almost killed me!”
Eén man zit er stoïcijns bij: MIKA VAINIO. Hij lijkt met zijn hoofd in de Finse toendra te zitten. Ook als ik blijk geef fan van hem te zijn, blijft hij danig stoïcijns. Ik zeg onder de indruk te zijn van het project van zijn landgenoot Vladislav Delay en diens Vladislav Delay Quartet. Superbe akoestische jazz met Vladislav op percussie en Mika met een herkenbare elektronica-input wiens debuut dra uitkomt via het respectabele Honest Jons label, het label van Blur frontman Damon Albarn. Hij bestelt een Orval - “I always wanted to taste that beer” – en zegt: “Finally! We recorded that album already in ’09!” Stop.
Mika ontdooit wat als ik zeg dat zijn vroegere band Pan Sonic mij omver blies ergens mid jaren ’90 als opener voor de The Swans in de Botanique. Via zijn samenwerking met Alva Noto komen we automatisch bij Blixa Bargeld die tevens op Domino aantreedt. “Mika, is een samenwerking tussen jou en Blixa Bargeld trouwens geen goed idee?” “Oh no! He literally almost killed me!”. Als ik opmerk dat onze samenwerking nochtans opperbest is, komt hij in talking mode. “I saw Einstürzende Neubauten in ‘84”. Stop. “Ah, het jaar dat hun klassieker ‘½ Mensch’ mijn muzikale leven veranderde” werp ik ter verdediging op. Vaino opnieuw: “Neubauten literally almost killed me!” Blijkt dat voormalig Neubauten lid Fm Einheit tijdens hun show in Oslo verschroeiend uithaalde. Hij stak een laken gedrenkt in benzine in brand en smeet het achteloos de zaal in … recht op Mika Vainio... Begrepen! En toch, écht glimlachen – mission accomplished – deed hij pas als het over George Clooney, Leonardi DiCaprio én het bakken van koekjes ging. Nou moe!
Dank u Touch.
Was er ook nog muziek? Jawel en hoe! Thomas Ankersmit imponeert niet alleen met sax (en zijn circular breathing), maar vooral met zijn analoge modulaire synth waarin hij gedurende de hele set kabels versteekt al betrof het een oude telefooncentrale. Hildur krijgt iedereen muisstil met haar cello en mooie stem terwijl Mika Vainio het doet met zijn herkenbare klassevolle uitgepuurde elektronica met zware bassen en hoge tonen… Dank u Touch.! U wordt volgend jaar 30: wij zullen u omarmen! Wees daar maar zeker van.
Mooi volk tot slot trouwens op deze openingsavond. We ontwaren muzikale Touch.-fans als Eavesdropper van eigen bodem (eertijds ook on stage tijdens Domino), Sleepingdog (op wiens jongste album ‘With Our Heads In The Clouds…’ Hildur Gudnadóttir een streepje meespeelt) én de minimale in Brussel residerende componist Charlemagne Palestine die we onlangs nog live op ATP aan het werk zagen. Ook Battles was in Brussel om hun upcoming straffe album – hoewel: die track met Gary Numan hoefde voor ons écht niet - ‘Gloss Drop’ te promoten, maar zij kozen toch finaal om voor de buis te hangen en zich aan de Champions League te laven...
Hey: tijd voor dag # 2 met Darkstar, Hype Williams en oOoOO ofte: tijd voor een potje post dubstep, hypnagogic pop én witch house. Onze honger én ontdekkingsdrang is alweer aangescherpt.
