Post classical/modern klassiek meets Radiohead meets bezwerende drones

ECHO COLLECTIVE plays ‘Amnesiac’ (Radiohead) (b)

‘****’
‘Eerder Godspeed You! Black Emperor dan Nils Frahm.’
‘Dit collectief kan ontroeren en ontregelen.’
(De Morgen)

Het klassiek geschoolde Brusselse ensemble Echo Collective heeft op relatief korte tijd een indrukwekkend parcours afgelegd. In ’16 stonden ze tweemaal op het podium van de Londense Barbican (met zowel Stars of The Lid als Jóhann Jóhannsson) en op het AB-podium fungeerden ze als strijkersensemble bij Blixa Bargeld (Einstürzende Neubauten) die liet optekenen dat hij het ensemble geweldig vond.

Echo Collective plays ‘Amnesiac’ is het resultaat van een commissioned work waarbij AB aan het strijkkwartet van A Winged Victory For The Sullen vroeg om ‘Amnesiac’ – het broertje van dwarsligger ‘Kid A’ – te laten klinken alsof het een klassiek meesterwerk is.

Middels een concertresidentie in Huis 23 – die resulteerde in vier concerten – kon het publiek ‘the shaping of …’ van dichtbij zien/ horen evolueren. Tijdens BRDCST speelde Echo Collective voor het eerst het album integraal en mocht het een staande ovatie in ontvangst nemen. Horen is huiveren.

OTTO LINDHOLM (b)

‘At once dangerous and stunningly beautiful.’ (FACT magazine)
‘An absolutely incredible piece of music.’ (Mary Anne Hobbs - BBC)

De in Brussel residerende Otto Lindholm werd ons met lichte aandrang voorgedragen door Echo Collective zelf. Waarvoor oprechte dank, want zijn muziek – minimaal, klassiek & donker – grijpt meteen bij de keel. Deze contrabassist/electronica producer past dan ook perfect in het rijtje van Tim Hecker of Mohammad (zie: het excellente PAN-label).

Over zijn afkomst is hij vaag of antwoordt hij ontwijkend, al konden we ontfutselen: ‘Otto Lindholm was the name of my gran gran gran father.’ (sic.) Waarvan akte.