Dit jaar viert SXSW zijn 25ste verjaardag en we zullen het geweten hebben. Reeds op woensdag is het over de koppen lopen. Eén van de mooiste locaties biedt soelaas: het French Legation Museum. Gelegen op een steenworp van het centrum maar net buiten de drukte is het een oase van rust; ideaal voor een showcase van het heerlijke Bella Union label. Met dat label bouwde AB de voorbije jaren een mooie relatie uit, denk maar aan de concerten van Fleet Foxes, Midlake en Beach House en dus is het een blij weerzien met labelbaas Simon Raymonde (u kent hem van bij Cocteau Twins), vooral wanneer hij verneemt dat de ABkalender dit voorjaar weer Bella Union kleurt: John Grant, Explosions In The Sky en MARQUES TOLIVER die zich eerst nog zingend (waarlijk hilarisch) door zijn moeizame soundcheck murwt om daarna iedereen ter verrassen door zijn op klassieke leest geschoeide songs te brengen met mini-xylofoon, autoharp en viool. Om hem in 1 adem te kunnen omschrijven: de Owen Pallett van de soul.
’s Avonds afspraak in de patio van Mohawk waar dat andere succulente label Rhymesayers enkele nieuwe signings aan het grote publiek voorstelt. Zowel BLUEPRINT als GRIEVES WITH BUDO zijn 2 jonge acts die hip-hop op een frisse manier benaderen en tekstueel het over een intelligentere boeg gooien. We like. Verderop betreedt JOSH T. PEARSON (we kennen hem van bij Lift To Experience) het podium van de sacrale Central Presbyterean Church. De pers was voorafgaand lovend over zijn solo-debuut ‘Last Of The Country Gentlemen’ maar live kon zijn stemkleur en spacey fingerpicking onze aandacht niet houden. Wie dat wel wist te doen was het uit Nashville, Tennessee afkomstige viertal MONA. Helaas een podiumprésence met teveel branie en overbodige aanstellerij maar hun rocksongs zijn ronduit verslavend en vertonen nu al stadiumcapaciteiten.
In het Moody Theater is het even later de beurt aan DEVOTCHKA. Geen onbekenden voor AB (speelden er al eens een schitterend concert in de Club april 2008) maar met hun nieuwe CD ‘100 Lovers’ op repeat in onze stereo wilden wij hen opnieuw aan het werk zien. Opnieuw gaf hun aanstekelijke mix van folk, tex-mex en Slavische stijlen vuurwerk, ditmaal geflankeerd door 2 koorddanseressen die recht uit een voorstelling van Cirque du Soleil leken weggelopen.
Voor het slapengaan nog 2 maten FLOGGING MOLLY meegepikt; niet onmiddellijk een nieuwe ontdekking uiteraard maar met het zicht op een mogelijk concert in de AB in het najaar mochten zij aan ondergetekende nog even bevestigen wat zij op het podium waard zijn: een folkpunkrockband die alle concurrentie naar huis speelt. Puntgaaf!
Ziezo lieve blogleeskinderen, morgen meer avonturen uit Austin, Texas.
