AB vertoeft een week te Oslo op het uitermate sympathieke groene festival Øya en laaft zich verder aan o.a. de Noorse ontdekking Huntsville, klassebak Grizzly Bear, absolute topper Magnetic Man (ofte: het eerste live dubstep project met Benga en Skream) alsook het donkere Fever Ray.


Het Noorse Huntsville (annex Rune Grammofon), Grizzly Bear en Fever Ray als toppers.

Flink wat bands op de zonnige tweede dag van Øya. Opener was het intrigerende Noorse HUNTSVILLE. Twee straffe albums op Rune Grammofon deden ons overstag gaan om meteen Huntsville naar AB uit te nodigen en dat als A Late Night Show bij Sonic Youth in oktober. En nu we toch even bij Rune Grammofon belandt zijn: schaf u blindelings de hele catalogus – inmiddels reeds een 90-tal albums - van dit Noorse label aan, allen gehuld in het wondermooie artwork van designer/muzikant Kim Hiorthøy. Verwacht geen hapklare brok muziek, maar alle uithoeken van jazz, elektronica tot noise of de combinatie van allen. En wordt meteen verliefd op bands als Supersilent, Jazkammer, Shining of recentere (toegankelijkere) signings als Susanna and the magical orchestra of The Low Frequency In Stereo. Als ik labelbaas Rune Kristofferson (ooit nog muzikant in Fra Lippo Lippi en hoofd van het eenmansbedrijf Rune Grammofon) tegen het lijf loop, valt me zijn gedrevenheid op. Op zijn kantoor hang nog steeds een vergeelde fax van een distributeur die meldde ‘It’s Hard Work To Sell Rune CD outside of a small group of freaks.’ De geschiedenis zal Rune Kristofferson echter gelijk geven.

Terug naar Huntsville. Gitarist en banjospeler Ivar Grydeland duikt trouwens ook op in Hanne Hukkelberg. En Huntsville deed het in het verleden ook met ½ Wilco die – rabiate Huntsville-fans - zich tevens in het publiek bevonden. Ook WILCO toonde zich van hun sterkste kant. Wilco – bijzonder populair hier – grossiert nog steeds in inventieve Americana en blijft genoeg heerlijke stoorzenders in hun set stoppen zonder ooit te vervelen. Andere topper die avond: GRIZZLY BEAR met een loepzuiver geluid en ronduit een pracht van een concert. Met zelfs nog even zangeres Victoria Legrand (Beachhouse) als guestvocaliste.

Een Noorse band die ons reeds via het mooie artwork opviel van hun jongste album was UNGDOMSKULEN, live waren we echter niet helemaal overtuigd. Nog meer Noren: MUNGOLIAN JET SET in een flinke bezetting met psychedelische funk on the one. Alsook de gekke CAPT CREDIBLE met gestoorde maar toegankelijke IDM. Tussendoor nog even het einde van een fijne set van FLORENCE & THE MACHINE meepikken en de dag eindigen met het toch wel imposante FEVER RAY. Ook hun donkere dreigende set klonk loepzuiver, hetgeen andere bands wel eens parten speelde. Indoor moet deze show – omwille van de lichtshow – ongetwijfeld nog een pak straffer zijn.


Magnetic Man en Dirty Projectors triomferen.

Het was flink uitkijken naar GANG GANG DANCE, zeker na hun geannuleerde AB-show wegens hun materiaal dat een dag eerder in het Amsterdamse Paradiso in vlammen opging. GGD kwam echter niet helemaal op dreef en alles bleef te vrijblijvend. Herkansing op Pukkelpop? Ska-koningen MADNESS konden het geheel niet redden, want hun set klonk danig mak. Ook LILLY ALLEN – op plaat nochtans zeer aangenaam – kabbelde voort zonder noemenswaardige hoogtepunten. Een beetje zoals haar passage te AB eerder dit voorjaar dus. Miss Allen heeft in de eerste plaats een goede band nodig. En wel snel.

Dansen deed LILLY ALLEN nadien wel bij MAGNETIC MAN, zonder meer een van de toppers van Øya. Deze eerste live dubstep groep bestaat uit niemand minder dan dubsteppioniers Benga, Skream en de minder bekende Artwork die o.a. Big Apple Records runt. Check alvast hun 12” ‘Cyberman’ uit op Tempa. Hun spelplezier en het muzikale avontuur (van herkenbare toegankelijke dubstep tot zanglijnen en vlagen distortion) zijn een lust voor het oog én het middenrif. Mis ze niet op Pukkelpop!

De laatste dag was weersgewijs een flinke domper. De regen viel met bakken uit de hemel en herschiep het terrein tot een drassige wei. De Noren lieten zich niet kasten en dwongen respect af. “We got paid, but you should have been paid for standing in the rain” meldde de zanger van THE DIRTY PROJECTORS. En die waren zondermeer indrukwekkend met hun eigen stijl. We waren reeds onder de indruk van hen op Primavera in ’08, ook nu met hun frisse stuwende sound. Wij zijn fan. Een absolute topper! Tot slot was er ook nog THE BIG PINK dat – na eerder mindere berichten over hun liveprestaties – een goede meevaller bleek te zijn. Benieuwd naar hun passage later dit jaar te AB.


Van Munch over Deathprod tot Throbbing Gristle

Op dode momenten doken we steevast de binnenstad van Oslo in. Tijd om toch ‘Skrik’ (De Schreeuw) van E. Munch in het echt te zien en een 3d-expo te ‘ondergaan’ van assume vivid astro focus (zij prefereren kleine letters), een Frans Braziliaans collectief dat zich genaamd heeft naar het album ‘Assume Power Focus’ van Throbbing Gristle en de bandnaam Ultra Vivid Scene (herinner u de wondermooie singel ‘Special One’ met Kim Deal).

Een trip naar Noorwegen zonder record hunting? Nope, onmogelijk. Dringend tijd om nog wat underground studiemateriaal aan te kopen voor onze Noorse x-daagse in 2010. Een box van Deadprod (Helge Sten) op Rune Grammofon, en een aantal cd’s van Jazkammer (zelfs een met het artwork van Dennis Tyfus) ofte het noise project van o.a. Lasse Marhaug die zeker niet mag ontbreken op ons komende Noorse festival. En benieuwd hoe die cd van Fe-mail klinken met stemkunstenares Maja Ratkje.

Wij kunnen alvast niet meer wachten om het programma in elkaar te knutselen. Mogen we tot slot nog Øya festival danken voor de goede zorgen voor de Belgische delegatie alsook Music Export Norway? Bij deze: van harte!