Exclusief en ziet dat af: een originele Vermandere, voortaan te bezichtigen in de vertrekken van Jari Demeulemeester, algemeen directeur van de AB. Maar nu al hier te aanschouwen door onze talrijke lezers en kunstkenners. 'Tête à Tête' is de titel, dat is Frans voor Koppie Koppie, en het hoofdstukje, pardon, meesterwerkje werd deze middag speciaal door de veelzijdige artiest ter plaatse onthuld en teder toevertrouwd aan de heer Demeulemeester hemzelve, die beloofde dat hij het niet zou inkleuren (als hij volgend jaar met pensioen gaat).
Ja, vrienden van de akute kunstzinnigheid, die WILLEM VERMANDERE, dat is toch wel een artistieke kastaar. Komt in het Warandepark een zalig speels en geestig concertje spelen met zijn attente kwartet, en hij slaagt er tussendoor weeral eens in om ultra adorabel humaan en poëtisch over te komen. Jan Hoet zou dit een emo-performance noemen, indien dit in een museum plaatsvond (en neen, ik doel niet op Bokrijk!)
En genoten dat we hebben, daar in de sprankelende openlucht! Nogmaals: de Westvlaming Willem Vermandere sloot deze tweede middag van Boterhammen In Het Park 2010 gewoon grandioos af, en zelfs de slechte (vorstelijke?) verstaander raakte ontroerd door zoveel verstrengeling van schoonheid, wijsheid en vooruitmetdegeit. Hou me tegen of ik blijf woorden spuien. Zo herkenbaar en tegelijk uniek, dat kan alleen een schone mens. Ook dat vertellementje gehoord over het liedje 'Bric à Brac', dat eerst geen titel had, want zo gaat dat met liedjes, zoals met de liefde, die na negen maanden een naam krijgt!? In vaktermen: 'mooi to the point!' Of dan weer dat essentiële Pim Pam Pets of zoiets optelrijmpje? Of die burlesque over la Belgique!? Zalige commentaire sanitaire van onze geliefde wijze grijzaard (die 'backstage' ook even duidelijk maakt waarom hij geen wijn drinkt: door al dat beeldhouwwerken is zijn neus daar niet meer op afgesteld, en bier drink je met je keelgat, dus voor onze kleinkunstconfrater toch maar liever een 'goeje poater' vooraf.) Educatief straf!
Foto: Johan Dermaut
En zeker niet vergeten, verre van: A LA RUM vooraf deed de tijd even subtiel stil staan. Tijdloos folky en mild stimulerend, die (destijds al) liefdevol opgeblonken parels over het Luiaardsgild, de Moorsoldaten, Courage en hoe zelfs ons Poezeminneke zeer speels verwees naar het Ninna Oh project dat in de marge van de Boterhammen ook in het park aanwezig is. A La Rum is niet de grote folkrockrevivalspektakelshow maar gaf op zijn eigen integere manier een treffend beeld van hoe het in de 70ies van vorige eeuw moet zijn geweest: live viel er nauwelijks wat te beleven, tenzij Rum langskwam: iedereen tevreden en muziekkultureel wat rijker. Dank u toen al, Paul en Wiet (en Dirk), nu ook dank u Jokke en Hauman en leuk om te zien dat zelfs Vera Coomans nog even kwam genieten.
Foto: Joan Vanden Bossche
Vandaag trouwens geen weerbericht: enkel een drashke tijdens Willem Vermandere, maar daar had hij geen last van.
Achteraan, ondertussen, ergens diep in de backstage was nog een impromptu studio sessie gepland van Jari's Wonderjaren, deze keer over, jawel, Boterhammen In Het Park, en kenners noemen dit cult-radio, dus check het toch maar eens uit. Radiofonie als, letterlijk, verheven kunstvorm.
Op plastisch gebied nog: heel leuk die campagne van De Standaard. Ook gezien? Doet me denken aan de Boterhammenaffiche van twee jaar geleden met dat 'Déjeuner sur l'herbe' beeld van dinges... Manet? Monet? Minet? En vorig jaar was het een persiflage op Breugel, niet? En dit jaar? Ik zeg aa mo da: pure DaVinci copy, vindenie? Yep, kunst kan inspirerend werken!
En ola, de podiumkunsten kunnen dan natuurlijk niet achterblijven. Dus staat nu 'backstage' een prachtige stevige trap naar het podium. En dus is Jari zoals we hem op zijn best kennen niet meer te stuiten: met grote goesting, dus, komt hij nog eens een woordeke placeren om A La Rum aan te kondigen, dus. Meer zelfs, want onze directeur heeft met twee woorden leren spreken: ook bij Willem nog een woordeke en gretig de microfoon hanteren. Wie de AB, én Boterhammen In Het Park én Mallemunt en de hele Jari-carrière al wat langer volgt, die merkte meteen dat de hoogdagen van de verheven retoriek gelukkig nog niet helemaal achter de rug zijn. Jubelt peopletjes!
Maar serieus, zo tegen volgend jaar, als Jari geen algemeen directeur, geen A.D. van de A.B. meer is een standbeeld van hem aan de kiosk? Het moet niet meteen roestvrij getatooëerd door Wim Delvoye. Van koekebrood, zoals zijn grootmoedig hart is ook al goed.
Wisselvallige groeten, uw blogeur.
