"Ze willen wel je hond aaien, maar niet met je praten". De Nederlandse pers is unaniem: deze debuutplaat gaat geschiedenis schrijven.
De Nederlandse bands die het in België willen maken moeten van goede huize zijn. Ja hoor, we zijn erg kritisch. Komt natuurlijk doordat we zelf zoveel talent hebben rondlopen en af en toe een beetje chauvinistische zijn. Maar toch, Roosbeef slaagt erin om de simpele dingen des levens zo subliem te verwoorden dat we met verstomming geslagen worden en erg trots zijn dat we hetzelfde taalgebied bevolken.

Wie is die Roos? Wel, er was eens een meisje, dat Roos heette. Ze woonde samen met haar vader en moeder en haar broer op een oude boerderij. Daar maakte ze muziekjes. Die familie was heel hecht. Vader boekte optredens voor Roosbeef, het bandje van dat meisje, terwijl moeder vlijtig teksten corrigeerde. Broerlief verzorgde daarbij de catering en deed allerlei andere hand en spandiensten. De gemeente Duiven, waar dit verhaal zich afspeelde, had heel andere plannen met dit huiselijke tafereeltje dat eigenlijk zoveel navolging verdiende in heel het land. En toen, toen gebeurde er iets vreselijks, de sloophamer kwam langs. En de rest wordt geschiedenis.

Line-up:
Roos Rebergen - zang, piano
Reinier van den Haak - gitaar, mondharmonica
Erik Harbers - bas
Tim van Oosten - drums

Roosbeef at LuxorLive