Ja makker. Met zo'n naam moet je wel in de AB staan. Ook omdat The Maccabees dit jaar 'Given To The Wild' uitbrachten. En deze Britten uit Brighton werden voor die derde cd nogal met lof beladen.

De Standaard kopt dan: 'Op 'Given to the wild' bewijzen The Maccabees dat pop geen scheldwoord meer is in indiemiddens. Elk album is een stap vooruit.''

Of De Morgen: 'Ja, The Maccabees zijn zowat het hipste gitaargroepje van het moment... een uitstekende plaat uitgebracht, die hen op korte tijd bij een breder publiek heeft geïntroduceerd... de band zweert bij sfeervolle, gracieus openbloeiende gitaarpop die iets gelaagder gearrangeerd is dan je van een rockgroep zou verwachten. Je hoort er een vleugje Pink Floyd in, en een zucht Stone Roses. Zelf citeren ze Bowie en Kate Bush als belangrijke invloeden. Niet kwaad.'

Verder nog over hun Bota-passage in het voorjaar: 'De set zat behoorlijk goed in elkaar, en live kwam de band ook een stuk potiger voor de dag. Zelf moest ik denken aan de intense postpunk van de vergeten eightiesband The Sound, maar als gitarist Felix White een meer exotisch, haast Afrikaans motiefje uit de snaren kneep was de herinnering aan Talking Heads nooit veraf.

De single 'Pelican' rondde de set na dik vijftig minuten af, maar dat was niet meer dan een adempauze voor een verschroeiende bisronde. Op dat soort momenten slaagden The Maccabees er moeiteloos in om de verwachtingen in te lossen: opwindend geluid, goeie songs, en de wil om er helemaal voor te gaan.'

The Maccabees zijn met de cd 'Given To The Wild' genomineerd voor een Britse Mercury Prize!

En na Werchter konden we in De Morgen lezen: '... bewezen The Maccabees dat ze zelfs in de verzengende hitte van The Barn een trefzekere set kunnen spelen... precisiewerk... X-ray en Can You Give It ronkten als een vurige aanval op je oorbuizen...'

Gaan!