Sinds de eerste editie heeft dit festival enorm aan populariteit gewonnen. Hun eclectische programmering steunde van in de begindagen op pijlers als eigenzinnigheid en innovatie, met steeds een vette knipoog naar het verleden. Dit jaar was dat niet anders hoewel het zwaartepunt eerder op scheurende gitaren lag en minder op vooruitstrevende electronica.
Op donderdag mochten de jongens van SIC ALPS verdienstelijk aftrappen met hun door psychedelica besmette garagerock. Eerste hoogtepunt van het festival kwam nadien in de vorm van SURFER BLOOD; denk aan vroege Vampire Weekend die door de echokamer wordt gejaagd. ‘Swim’ had al lang een dikke hit moeten zijn en het potentieel droop dan ook van hun prima liveshow af.
SUPERCHUNK, één van onze jeugdhelden, is blijkbaar helemaal terug met een nieuw album dat in september verschijnt. Deze retro trip kon alle inspanningen ten spijt niet bekoren. Hun geluid blijft emblematisch voor de jaren ’90 maar gaat vandaag ten onder. Meer speelse garagerock met THE SMITH WESTERNS die naadloos aansluiten bij The Strange Boys en The Soft Pack. THE XX gaf een vermoeide indruk hoewel hun geluid zo aantrekkelijk curieus blijft dat je vergevingsgezindheid tilt slaat. Puur muzikaal vuurwerk kwam er wel van hét hoogtepunt van Primavera, namelijk BROKEN SOCIAL SCENE die hun schitterende nieuwe CD ‘Foregiveness Rock Record’ kwamen voorstellen. SLEIGH BELLS ging over éénieders lippen maar deze jongen kon de combinatie overstuurde metalsamples en hysterisch gekrijs niet smaken.
Vrijdag beloofde op papier veel mooie momenten en kon deze belofte moeiteloos waarmaken: OWEN PALLETT (voorheen Final Fantasy) doet het helemaal alleen en toch lijkt het of hij een 40-koppig orkest heeft meegebracht naar het Auditori (het enige indoorpodium dat Primavera rijk is).
Daarna maakt HOPE SANDOVAL & THE WARM INVENTIONS haar reputatie als kneusje waar: veel geouwehoer over het verbod op fotograferen maar ondertussen wist ze geen toon te houden en ging de band helemaal stuurloos tekeer. Wat de Canadezen dan weer zien in een bandje als THE NEW PORNOGRAPHERS, Joost mag het weten. Hun songs herbergen geen enkele emotie en dus ruilen we hen in voor de opwindende rock van SPOON en de pure pracht van BEACH HOUSE. Als bij toeval struikelen we nog over de magistrale hitcollectie van de PIXIES om daarna de nacht in te trekken op de – euh - cold wave van COLD CAVE en de stuiterende beats van Diplo en Switch’s sexspeeltje MAJOR LAZER. Toegegeven, af en toe waande je jezelf in Maaskantje aan de Middellandse Zee maar het werkte prima op de onderbenen.
Zaterdag nam CLARE & THE REASONS de openingshonneurs waar. Haar door Sufjan Stevens en Van Dyke Parks geschreven pastorale arrangementen kwamen tot leven dankzij een 7-koppige band die één van de hoogtepunten van Primavera 2010 op zijn palmares mag schrijven. Snel haastten we ons naar buiten om Jeff Tweedy’s favoriete band aan het werk te zien. Waarom hij zo dweept met DR. DOG is mij duidelijk; waarom zij een geluidsman meebrengen die het geluid door de rooie jaagt is dan weer onbegrijpelijk. Neen, dan liever de aan Dylan schatplichtige solo uitstap van Deerhunterzanger Bradford Cox onder de nom de plume ATLAS SOUND die met zijn no-nonsense aanpak het publiek op handen kreeg. THE BUNDLES moesten het nieuwe samenwerkingsproject worden van Jeffrey Lewis en Moldy Peach Kimya Dawson. Van die laatste evenwel geen spoor en ook Lewis was niet bij de les. Een concert om snel te vergeten. Een concert om dan dringend weer eens opnieuw te zien maar dan met een ervaren geluidsman aan de knoppen: THE DRUMS. Hun debuut vol hits was er hier quasi aan voor de moeite; alleen hun podiumprésence redde de meubelen (was het een wonder dat vanmorgen in de hotellobby ‘This Charmin Man’ van The Smiths op de TV verscheen?).
NO AGE kwam, zag en overwon met hun onconventionele noise en bij SUNNY DAY REAL ESTATE overviel ons hetzelfde gevoel als bij Superchunk. Niet meteen een gevoel waarmee je een festival wil afsluiten maar de eerdere hoogtepunten maakten van deze feesteditie van Primavera toch weer een lange reis naar Barcelona waard.
Net voor we het vliegtuig nemen richting Brussel vernemen we het droevige overlijden van Girls In Hawaii drummer Denis Wielemans die vannacht in een banaal auto-ongeluk om het leven is gekomen. Samen met zijn broer én zanger Antoine Wielemans lag hij aan de oorsprong van de band. Girls In Hawaii gaf met Sharko en Ghinzu in 2004 een legendarisch concert in de AB en was zo verantwoordelijk voor de doorbraak van enkele Waals-Brusselse bands bij een Vlaams publiek.