Waar zaten we?
Bekijk even het zeer aardige plannetje hierbij. Dat is de ferme Flow Festival lokatie, Helsinki, Finland, mid augustus 2009. Je merkt meteen hoe ook deze Scandinaven hun festival leuk, vriendelijk en efficiënt aanpakken.
Met een opvallende parallel: weer een zeer industriële site. Maar de combinatie van lege magazijnen, gasterminals en hoge schoorstenen werkt wonderwel met alle feestelijkheden erin en ertussendoor. Zoals bij ons Couleur Café dat zo prachtig doet op de terreinen van Tour & Taxis. Bij Flow wordt dat dan een voormalig visindustriedistrict, alias Suvilahti, vlakbij metro Kalasatama.
Bent u nog mee? Even verder kijken, dan.
Helsinki heeft grootse plannen met de buurt. Maar ondertussen is het Flow festival hier na een 5tal edities kunnen uitgroeien tot een excellent event. En dat alles op 4 metrohaltes van het Centraal Station. Wie wil dan nog in de file staan voor een verre wakke wei, of een met zwart plastiek verpakt park, of een claustrofobisch bakstenen stadscentrum?
Het zijn maar details, maar allemaal oh zo fraai: de Marimekko-achtige aankleding, de echte graszoden op het beton (met kiezel afgezoomd), de bankstelletjes, de talrijke knusse clubpodia, inclusief een heuse openlucht sauna, dat plannetje op stevig A4 met op de ommekant het hele programma van de 4daagse, geen plastic maar blik en glas in ruime, lief afgebakende drankzones met zicht op het podium, betalen met cash of kredietkaart en 1 euro retour per teruggebracht blik, veel attent en efficiënt personeel....
Allemaal details, inderdaad, naast de hele organisatie, geluid en licht en projectie: alles optimaal. We hebben dus ook wel wat van muziek kunnen genieten.
Genoeg nuttige info, genoeg tärkeää tietoa? Over naar de muzikale patäätii patääta!
Waar stonden we van te kijken? Weeral goddess GRACE JONES natuurlijk (al was ze in de AB nog euh hottelijker). Het immer lekker strakke retrofuturisme van KRAFTWERK. Afrobeatprins en prediker SEUN KUTI (en zijn schone schuddende poepkes). JAZZANOVA LIVE: zwierig tussen lichte Britfunk en zwoele soul dankzij een echte vette stem! Ook weeral (dit weekend): VAMPIRE WEEKEND, inclusief een compleet nieuw nummer dat meteen als een instant hit klonk en immer luchtig en stuwend (als een Paul Simon met Talking Heads in een Township Club, niiwäär?) ROOTS MANUVA die zijn massa weer vaardig meezoog, letterlijk dan met zijn zeer diep dub geluid. De serene, soms wat steriele schoonheid van NITIN SAWHNEY en zijn bonte bende. WHITE LIES bewees waarom hun triestige thematiek dankzij een vurige uitvoering toch begeestert. De Zweedse JENNY WILSON wist te bezweren met haar origineel pulserend geluid. FEVER RAY was de perfecte ijzige afsluiter op het grote podium. En iedereen stond daarvoren ook al vooraan bij de altijd adorabele LILY ALLEN met haar outspoken pop, openhartige humor en diepe décolleté.
Maar verdrääiid, zeg nu eens eerlijk: dat kun je bij ons toch ook meemaken?
Yep, en dus bleef niet iedereen bij Lily’s décolleté, want tegelijk was er FIMIC
