“Welcome to Icelandistan!”
Nu begrijp ik waarom Ijsland in een diepe crisis verzonken is... Leest u alvast even mee... Bij aankomst in Reykjavik, blijk ik de lader van mijn gsm te zijn vergeten. Niet zo handig als de batterij kwasi leeg is en als al je contacten voor de komende dagen er in zijn opgeslagen. In downtown 101 (ofte: de postcode voor hartje Reykjavik) is er geen telefoonwinkel te bespeuren. Daarvoor moet je blijkbaar naar de grote shopping malls buiten de stad. Ik hop op de bus. Als ik 500 Ijslandse kronen boven haal zegt de chauffeur niet te kunnen terug geven. “But it’s no problem: it’s free”. In het winkelcentrum bij een gsm-operator vind ik de charger die me terug in de contactenwereld kan katapulteren. Ik lach tegen de winkelbediende dat ik er al drie heb thuis liggen, maar er steeds nieuwe moet kopen daar ik ze steeds vergeet op reis mee te nemen. “Oh. Wel ik zal je mijn oude verkopen voor 1000 kronen, dan moet je geen nieuwe betalen. Als ik mijn portefeuille bovenhaal zegt hij plots “Ach, 500 kronen is eigenlijk ok”. Tja, hoe sympatiek ook, zo laat je de economie niet draaien natuurlijk....
Crisis in Ijsland. De alternatieve krant The Grapevine titelt pijnlijk: “Welcome to Icelandistan!” En klaagt aan dat door de financiele crisis het land wordt terug gekatapulteerd naar Oost-Europese standaards ten tijde van de koude oorlog. Yep. De drie hoofdbanken zijn hier opnieuw genationaliseerd en onzekerheid is troef. En eigenlijk is het net nu dé moment om naar Ijsland te gaan. Een pint (hier steeds een halve liter, zonder schuim én gevuld tot helemaal aan de rand van het glas) kost ruwweg 700 kronen ofte 4,5 euro. Dat is alvast 30% minder dan afgelopen jaar. Ook cd’s zijn in plaats van de reguliere 25 euro nu zo’n 14 euro... Voor de Ijslanders is het net the other way around natuurlijk...
Welkom op Iceland Airwaves!
Dit jaar is het alweer de 10de editie van Iceland Airwaves. Het programma an sich oogt alreeds indrukwekkend met een round up van het beste wat Ijsland te bieden heeft, gekruid met straffe buitenlandse acts. Even interessant is het off venue programma in bars en platenwinkels. Onze favorieten: de instore gigs in dé toonaangevende platenzaak 12 Tónar en Kaffibarinn, de bar die deels gerund wordt door Gorillaz-man Damon Albarn. Daar loop ik ook Sigur Rós-zanger Jónsi tegen het lijf. “Nice sweater man” zegt hij naar mijn blauw wit gestreepte trui wijzend. Cool. Maar kan ook moeilijk anders: hij draagt net dezelfde. Jónsi is danig terug getrokken maar we keuvelen toch even over zijn bijdrage onder de moniker Riceboy Sleeps voor It’s Not Only Rock ’n Roll Baby te Bozar alsook over Frakkur, zijn soloproject waar hij zich na de tijdelijke Sigur Rós-terugtrekking volgend jaar weer op gaat storten. Tot in Brussel Jónsi!
Over naar bands! Klaar voor wat namedropping? Uit te checken: For A Minor Reflection: traditionele ‘postrock’. Denk GY!BE en Explosions In The Sky. Trekken binnenkort de hort op als support voor Sigur Rós en imponeerden. Troubadour Sam Amidon – eerder dit jaar nog te AB - kunnen we eeuwig aan het werk zien. Ook nu weet hij alweer op banjo te ontroeren. Sufjan Stevens-fans: dit is u man! Ook steeds verslavend: de zinderende noise van Fuck Buttons, eerder al te AB en ook nu klinkt hun noise weer als pure poëzie. De Parachutes is de band van Alex, vriendje van Jónsi van Sigur Rós, klinkt ook evenveel als Sigur Rós en heeft veel potentieel. Tot slot nog de Duitser Finn gezien die onlangs te AB opende voor Under Byen alsook het minimale Mógil (met Hilmar Jenson van Kitchen Motors) dat getekend is op Radical Duke, het label van het Belgische DAUU.
Op naar meer? Yep, maar eerst tijd voor een powernap. Stay tuned.
