Een unieke setting te AB: publiek én artiest broederlijk op één podium.
Het gebeurt niet vaak. Of zelfs meer: sinds de heropening van AB in ’96 werd het publiek voor het eerst op het podium toegelaten. Kortom: artiest en publiek deelden het podium. Een zeldzaamheid voor het publiek daar te zitten waar pakweg Joanna Newsom, Antony, Grace Jones of Mike Patton in het verleden al veel zweet hebben gelaten… Alleen dat gegeven an sich, maakte het reeds tot een unieke avond…
Groot was de verrassing om in de namiddag Valgeir Sigurðsson tegen het lijf te lopen. Valgeir runt nog immer het straffe Bedroom Community label (zie ook Ben Frost, Nico Muhly, Sam Amidon,..) én is eigenaar van de befaamde Greenhouse Studios (cfr. zijn produktiewerk voor Björk, CocoRosie, Bonnie ‘Prince’ Billy,...). Elk jaar op het befaamde Iceland Airwaves ontmoeten we elkaar. Legendarisch zijn inmiddels de afternoon sessions geworden in Kafibarrin waar de hele Bedroom Community familie improviseert en nieuwe dingen uitprobeert. Valgeir bediende de laptop & verhief de kunst van het kraken van chips tot soundart… Ook Nico Muhly was in vorm en kwam speciaal voor twee dagen naar Europa overgevlogen waaronder een show Op Domino. Muhly scoorde zonet zijn grootste soundtrack voor The Reader met o.a. Kate Winslet. En Nico? “Well I’ve met her at the afterparty of the première of the film, she’s very short”. Kunnen we perfect mee leven!
Dit jaar nog verschijnen een aantal straffe releases van zowel elektronica-man Ben Frost als materiaal van Valgeir zelf (de soundtrack bij de documentaire ‘Dreamland’). Verwacht dit najaar alvast de hele Bedroom Community-posse opnieuw te AB, met mogelijkerwijs een aantal indrukwekkende guests…
Type Records: de rode draad doorheen doorheen Domino ’09.
John Twells is het opperhoofd van het intrigerende Type Records die tegen eind dit jaar al een 50-tal releases op hun naam zullen hebben. Hij loopt al dagen rond te AB, zo blij als een klein kind. Hij is enorm opgetogen met zijn eerste tentoonstelling ever en is onder de indruk van de mooie blow ups van zijn eigen label. Hij is ook blij dat hij eindelijk met Jóhann Jóhannsson heeft kunnen verbroederen na maandenlange emailconversaties. Dra verkast deze Engelsman naar de US… Toch niet omwille van de liefde John? “Well… hell yeah!” Zijn set was een mooie donkere trip. Ook hij was onder de indruk van dit scène on scène concert. Hij duwt me nog een paar releases in mijn handen die ik zeker moet uitchecken: Mokira (ofte Andreas Tilliander) en nieuwkomer William Fowler Collins. Indrukwekkend dat er mensen blijven bestaan die tegen de stroom invaren en releases uitbrengen die absoluut niet evident zijn. Respect John!
Ook Svarte Greiner (“The name stands for black branches” fluistert hij me toe.) is een lieve man en dat in tegenstelling tot zijn gitzwarte muziek. Met Deaf Center zorgde hij voor een van de mooiste releases op Type Records... Hij runt tevens het illustere Miashmah label: een absolute aanrader! Check zeker het Poolse Jacaszek eens uit alsook – we hadden u gewaarschuwd: het ging een potje namedropping worden – de pracht van Elegi. Eric haat de administratieve rondslomp rondom een label, maar de liefde voor muziek haalt de overhand, en zo brengt hij elke release op 1000 copies uit, die telkens vlot van de hand gaan…
We keuvelen nog wat door en plannen hem in 2010 uit te nodigen naar aanleiding van een aantal avonden die we te AB zulen organiseren rond Noorse muziek…
Hey, genoeg namedropping: meer dan 18 artiestennamen passeerden de revue… op naar dag # 5, meteen een mini-festival binnen een festival!
