Een Bloghut, bestaat dat? Daar hadden we anders graag dit verslagje in willen maken. Na vanmiddag Stampen En Dagen en de De Bruyne Blauwgrasband: twee uitmuntende uitwassen van al wat vruchtbaar verwijst naar de Amerikaanse fauna en flora en folklore, inclusief carreau tricoterie en andere cowboyhemden. Al dient meteen vermeld dat beide acts het hier vestimentair zeer stijlvol hielden. Maar de muziek was op en top op een States-leest geschoeid. En amai, wat een rare zin was dat nu weer? Zeker uit het Engels vertaald? Gelukkig geen dergelijke dure onzin bij de orkesten vandaag.
STAMPEN EN DAGEN zingen in iets dat op Aalsts lijkt. Nog eens? Aalsts dus, alias Olschtsch. En dat is niet het gemakkelijkste dialect, voor de rest van de wereld. Maar wel best swingend en goed voor lekkere humor (zie ook hun basketbalploeg Aalststars - nog eens: Aalststars!) Ze zingen over bier en vrouwen, in die volgorde, en ze mogen dat zo hou'en (ook van die pronte dame in hun gelederen.) Want ondanks het rechttoe rechtaan karakter van hun euh boogiefolk regent het bij euh Stampers En Blagers toch ook wel zeer geestige referenties in de liedjes: Bonanza, Deliverance, Pour Un Flirt… Het zijn toch wel flurken. En achteraf hun beklag doen dat de klank wat raar was op het podium, vooral de stemmen. Olschtschschschsch, we zwijgen erover.
Tussendoor nog, als een buitje: genoeg zon en enige neerslag vandaag! Meteorologisch weer een prima mélange, zoals het programma vanmiddag met een hartelijke lach en een smachtende traan (en dat 'enige neerslag' was meer een fijne spray als uit een spuitbus Evian en aanverwanten en sommige mensen betalen daarvoor, dus niet getreurd.)

(foto: Wim Patry)

Daarna, tatatataaaa, de DE BRUYNE BLAUWGRASBAND strak in het pak met hun semi-triestige songs. Of zeg toch maar weer liedjes, want ze vertalen en vertolken zeer vaardig Amerikaanse bluegrass en ander ambachtelijk leed. Dat wordt dan vrolijk janken bij Souvenirs, Thuiskomsten, eenzame Roosjes… En dat alles middels een mooi samenspel van gitaren, mandoline, viool, staande bas, trommels, stemmen en rammelaartjes… Het Warandepark ineens als tranendal. En toch één Kris De Bruyne nummer herkend: zijn Lieve Jacoba, maar dan weer opgedragen aan zijn Hilde. Dus toch weer een vertaling, feitelijk, niet? Laten we het simpel houden. Of toch nog even stout zijn? Ooit Del Mccoury mogen meemaken in de AB? Of deze week nog de Chatham County Line bij de Feeërieën? Dat soort bluegrass country folk rond slechts één (1!) microfoon is toch nog wat anders qua intens en spannend. Hier dachten we nog al eens aan Het Smartlappenensemble of Will Tura, dat soort veredelde lokale parodie. Die namen zijn u onbekend, jonge vriend? Google it yourself!
Nog enige mooie namen waarover we struikelden? In de backstage een hartelijk weerzien met de heer Steven Van Ackere, naast de immer jongeheer Anciaux Jr en eindelijk ook mevrouw Schauvliege live mogen euh aanschouwen. Maar toen werd het weer tijd voor mijn kinderanimatie. Ik heb daar cinemamonsters en theaterdraken en schouwburgvliegjes mogen tekenen. Tof!
Da-a-a-ag, vriendjes van het blogske, morgen nog meer verbaal bijeengehark in het zogske van Boterhammetjes In Het Park.

(foto: Johan Baldewijns)