Nauwelijks twee dagen nadat ik op de hoogte werd gebracht van mijn verkiezing tot huisfotograaf, besloot ik erin te vliegen met het pianoconcert van Guy Van Nueten. Deze hedendaagse pianist/componist, die eerder al samenwerkte met dEUS, Admiral Freebee en Daan, kwam zijn nieuwe cd ‘Merg’ voorstellen. Muzikaal beloofde het alvast een bijzonder concert te worden, maar op fotografisch vlak leek het me wel wat lastiger. De piano stond immers opgesteld naast de bar, achter in de AB-Club, terwijl het publiek mocht plaatsnemen óp en vóór het podium. Eenmaal aangekomen, kreeg ik al te horen van iemand van ‘Productie’ dat dit concert zich niet echt leent tot fotograferen. En ik moet het toegeven –ik zeg het niet vaak, behalve als het over mezelf gaat– de persoon in kwestie had gelijk. Niet het gevreesde gebrek aan licht op de pianist bleek een probleem, wel het oorverdovende terugklappen van de spiegel in mijn camera dat het intieme, akoestische pianoconcert vreselijk dreigde te verstoren.

Tijdens mijn gesprekken met het AB-team werd mij al geregeld op het hart gedrukt dat AB het comfort van de concertbezoekers boven alles stelt, en, hoewel ik eigenlijk tijdens het eerste nummer en de bisnummers mocht fotograferen, kon ik mij er niet verder toe brengen om een stoorzender te zijn. Empathie kan soms zo zijn nadelen hebben, want uiteindelijk nam ik slechts vijf foto’s tussen de nummers in, en voldoet zelfs niet één ervan aan de normen die ik mezelf opleg. Mijn eerste missie is dus niet bepaald geslaagd, maar alle begin is moeilijk. Voor het overige was het een uiterst onderhoudende concertavond. Mijn portefeuille is een paar euro lichter, mijn cd-collectie alweer een exemplaar rijker. En de mensen van ‘Productie’ zijn hopelijk ook tevreden dat ik als fotograaf ‘mijn manieren gehouden heb’. Volgende keer kies ik dus beter voor een wat harder concert. Wanneer komt Slayer ook alweer?