In de namiddag werd AB verwacht op de Reeperbahn Campus waar opnieuw enkele workshops werden georganiseerd. Met Europese concertzalen van eenzelfde capaciteit en programmering als AB (Vega Copenhagen, Rockhal Luxemburg, Estragon Bologna, Bla Oslo) werden gemeenschappelijke problemen en uitdagingen aangekaart. Interessante raakvlakken overtuigden iedereen aan tafel om op regelmatige basis de hoofden bij elkaar te steken.
Nadien werden de panelleden getrakteerd op een boottocht doorheen de indrukwekkende haven van Hamburg, uiteraard niet zonder er enkele live-acts bij te krijgen. Ook hier wist het eerder vermelde HUNDREDS (herlees BYE BYE BICYCLE. In geen tijd wist dit vijftal de aardig gevulde Beatlemania Club om te toveren tot een zweterige aangelegenheid. Hun muziek kiemde in een mix van vroege Smiths en Big Country, wordt gedragen door een postpunkbeat die iedereen aan het dansen zet, en aangevoerd door een frontman met de podiumprésence (én jukbeenderen) van de Happy Mondays’ ‘Bez’ evenwel gezegend met een stem van heb ik je daar. Ronduit fantastisch concert!
Dit jaar had het festival er een nieuwe locatie bij. De prachtige St. Pauli Kirche was een ferme aanwinst en bleek de perfecte setting voor de intrigerende Noor MODDI. Met zijn accordeon en begeleid door enkele multi-instrumentalisten bracht hij onbeschrijflijk mooie muziek, denk aan ‘onze’ DAAU maar dan mét vokalen. Alweer, mag ik aan mijn collega-programmator een plaatsje vragen voor de Feeërieën 2011?
De avond sluiten we af met THE BLACK ANGELS die een flauw afkooksel brengen van de vele psychedelische rockbands die onze muziekgeschiedenis al rijk is. Reken daarbij de weinig inspirerende stem en de vermoeide benen verlangen plots héél hard naar een warme bed.
Eindrapport van ons eerste bezoek aan het Reeperbahn Festival? De programmatoren (en dit hoorden wij ook van andere internationale gasten) hadden een zeer sterk programma klaar. Mooie Europese ontdekkingen als Bye Bye Bicycle, Moddi, Hundreds, The Black Atlantic, afgewisseld met enkele aardige Angelsaksische artiesten als Deer Tick en Cee Lo Green. Bovendien bracht de Campus internationale samenwerkingsverbanden op gang. Dit alles in een smetteloze organisatie en, niet te vergeten, in een twintigtal locaties waarvan de meeste tot de verbeelding spreken (St. Pauli Kirche, Prinzenbar, Angie’s Nightclub, Schmidt’s Tivoli, Imperial Theater). Reeperbahn is er dus in geslaagd om op 5 jaar tijd een indrukwekkende staat van dienst op te bouwen en mag zich zonder verpinken nestelen in de top 5 van internationale showcase-festivals (naast ondermeer Eurosonic Groningen en SXSW Austin).
