Op de muziek van deze Canadese jonge hipster valt moeilijk een stempel te drukken en dat is waarschijnlijk ook haar bedoeling. Het ene moment brengt ze pompende beats à la MIA of Santigold, het andere moment grijpt ze je naar de keel met een bloedstollend mooie song enkel begeleid door elektrische piano en wat backingvocals (check ‘The Birds’ op haar vorig jaar verschenen EP ‘If You Can, Solve This Jumble’).

Ze genoot in het verleden al wat bescheiden aandacht met het Apparatjik collectief maar heeft nu gekozen om onder de naam Lowell verder muziek te maken.

Op haar facebookpagina omschrijft ze zichzelf als:
‘I don't wanna go out until the sun is out. I just want to be cold, on the horizon. It’s just me and my pillow, although we're dead sick of the cold. I don't want to tell you my stories, I don't want to talk about dreams, I just want to fold my eyes, into my sleepy seeds. You know, we'll never be friends, but that's the thing about us; we find love in chaos.’

En als belangrijkste invloeden geeft ze: The Beatles, Simon and Garfunkel, Feist, Tegan and Sara, Regina Spektor, Florence and the Machine, Sinead O'Connor, Kid Cudi, Chad VanGaalen, Devendra Banhart, Sufjan Stevens, Arcade Fire, Braids.