'High' dat wordt de titel van de nieuwe, derde cd van Lady Linn. Het artistieke alias van Lien Degreef, die Gentse zangeres die zo gloedvol gensters slaat met haar stem.

Na diverse 'danswaardige' projecten in 2009 helemaal doorgebroken met haar Magnificent Seven en natuurlijk megahit 'I Don't Wanna Dance.'

'High' zijn deze keer ook de verwachtingen. Want haar immer fel gesmaakte mélange van pop, jazz en soul blijkt nu extra met electronica gekruid.

Liedjes die eerder op gitaar dan aan de piano zijn verzonnen door Lien De Greef, directere teksten ook en ook nu weer de terecht vertrouwde producer Renaud Letang (cfr kleppers als Jane Birkin, Feist...)

De trefwoorden zijn nu tevens 'elekronischer, disco, dans&synthpop', naast 'melancholische ballad, minimale elektronica...'

En de slotwoorden: 'hoe de muzikale vrijheid op het nieuwe album van Lady Linn nooit de essentie uit het oog verliest: voor de best mogelijke song gaan.'

Flinnk!

Lady Linn brengt als voorprogramma mee: Black Flower, een vijftal rond saxofonist-componist Nathan Daems, blijkbaar zwaar onder de invloed van bvb Mulatu Astatke of Fela Kuti en ze mixen driftig 'ethiopique, jazz, afro, oriental and blues. Soulful music with an eccentric and psychedelic identity.'

In april komt hun eerste album Abyssinia Afterlife uit bij Zephyrus Music en De Werf: ‚een lucide reis door de tuinen van het Abessijnse hiernamaals.’

Met Nathan Daems (sax en dwarsfluit, cfr ook Antwerp Gipsy Ska Orchestra), Jon Birdsong (kornet, cfr ook Beck, Calexico, dEUS...), Simon Segers (drums, cfr ook De Beren Gieren...), Filip Vandebril (bas, cfr ook The Valerie Solanas, Kocani Orkestar...), en Wouter Haest (toetsen, cfr ook Los Callejeros...)